တစ်ခါက လူတစ်ယောက်ဟာ သူ့ရဲ့ ယာတောမှာ ရေလိုလို့ ရေတွင်းတစ်တွင်း တူးပါတယ်။ အတောင် (၂၀)လောက်လည်း ရောက်ရော လူလည်း တော်တော်ကြီးကိုမောပန်းနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရေတွေ့မယ့် အရိပ်အယောင် အနံ့အသက်တောင်မှ မရသေးပါဘူး။
ဒါနဲ့ အမောဖြေနေတုန်း လူတစ်ယောက်ရောက်လာပြီး ပြောပါတယ်။
“ခင်ဗျားဗျာ ၊ ဒီလို ... နေရာမှာ ရေတွင်းတူးလို့ ဘယ်ရေတွေ့မှာလဲ။ လာ ကျွန်တော်ပြတဲ့နေရာမှာသာတူးလိုက်၊ အတောင် (၂၀)မပြည့်ခင် ရေမတွေ့ရင် ကျုပ်ကို ပြောချင်သလိုပြော” ဆိုပြီး နေရာသစ်တစ်ခုကို လိုက်ပြပါတယ်။
အဲဒါနဲ့ အဲဒီလူပြတဲ့နေရာမှာ သူ ဆက်ပြီးတူးပါတယ်။ အတောင် (၂၀)ကျော် အစိတ်လောက်ရောက်လည်းရေက မတွေ့ပါဘူး။ သူလည်း မောကလည်းမော ၊ စိတ်ကလည်း တော်တော်ပျက်နေပါတော့တယ်။
အဲဒီတုန်း နောက်ထပ် ဆရာတစ်ယောက် ရောက်လာပြန်ပါတယ်။ သူကလည်း ပြောတယ် ...
“ဟာ ... ဒီလူတွေ ရေကြောအကြောင်း ဘာမှ မသိဘဲနဲ့ လျှောက်ပြောနေကြတာ၊ ဒုက္ခပါဘဲ၊ လာလာ ... ကျွန်တော်နောက်လိုက်ခဲ့၊ ကျွန်တော် ပြတဲ့နေရာမှာသာတူးလိုက်၊ အတောင် (၂၀) နဲ့ အစိတ်ကြားလောက်မှာ ရေတွေ့ကို တွေ့ရမယ်” ဆိုပြီး နေရာသစ်တစ်ခုကို လိုက်ပြ ပြန်ပါတယ်။
ဒါနဲ့ သူလည်း “အင်း ဒီလူပြောတာတော့ ဟုတ်ဟန်တူတယ်။ နေရာသစ်ကို တူးမှ ” ဆိုပြီး နေရာသစ်မှာ နောက်ထပ်ရေတွင်းတစ်တွင်း တူးပြန်ပါတယ်။ ဟိုလူပြောသလို အတောင် အစိတ်ကျော်ပြီး (၃၀) နား ကပ်လာတာတောင် ရေက အရိပ်အငွေ့တောင် မမြင်ရပါဘူး။ လူကလည်း ဖတ်ဖတ်မောနေပါပြီ။
ဒါနဲ့ သူလည်း အမောဖြေရင်း ထိုင်စဉ်းစားတယ်။
“အင်း ... ပထမဆုံးတူးခဲ့တာ အတောင်(၂၀) ၊ ဒုတိယတွင်းမှာ အတောင် အစိတ် ၊ တတိယတွင်းမှာ အတောင်(၃၀)နဲ့ ပေါင်းလိုက်ရင် ငါတူးခဲ့တာ အတောင်(၇၀)တောင်ကျော်နေပါကောလား”
“ငါ့ဟာငါ ဆက်တူးနေရင် ဒီနယ်မှာ အတောင် (၆၀)ကျော်အောင် တူးရတဲ့
ရေတွင်း ခပ်ရှားရှားရယ်။ သူများစကားနားယောင်ပြီး ဟိုတွင်းတူး ၊ ဒီတွင်းတူးနဲ့
မောတာသာ အဖတ်တင်တယ်၊ ငါ့တွင်းဘဲ ငါဆက်တူးတော့မယ်” ဆိုပြီး
သူ ပထမဆုံးတူးခဲ့တဲ့ တွင်းဆီပြန်သွားပြီး စိုက်လိုက်မတ်တပ်နဲ့ တူးလိုက်တာ အတောင် (၄၀)ကျော်လောက်မှာ ရေတွင်းက အောင်သွားပြီး ရေတွေ့သွားပါတော့တယ်။
ကျွန်တော်တို့ဘဝမှာလည်း ဒီလိုဘဲ။ အစကတော့ အားကြိုးမာန်တက်နဲ့ စခဲ့ကြပေမယ့် တစ်ဝက်တစ်ပျက်ရောက်ခါမှ အကြောင်းအမျူ ိးမျူ ိးနဲ့ ရပ်နားထားတဲ့ အလုပ်တွေ ၊ စီမံကိန်းတွေ၊ ဘဝရည်မှန်းချက်တွေ ဘယ်လောက်တောင်မှ များခဲ့ပြီလဲ။
ကြီးမားတဲ့ ဘဝရည်မှန်းချက်တွေသာမက အတတ်ပညာတစ်ခု သင်ယူတာ၊ သင်တန်းတစ်ခု တက်တာ၊ ကိုယ်အလေးချိန်ချတာ .... စတဲ့ ကိစ္စလေးတွေအပါအဝင်ပေါ့။
ခင်ဗျားတို့တော့ မသိဘူး ...
ကျွန်တော့်မှာတော့ ဒီလိုကိစ္စတွေ မရေမတွက်နိုင်အောင် များခဲ့လှပါပြီ။ ရလဒ်ကတော့ ဘာကိုမှ အောင်မြင်ပြီးစီးအောင် မလုပ်နိုင်ဘဲ သူလိုငါလို ဘဝမှာဘဲ ယောင်ချာချာ ဖြစ်နေရတာပါဘဲ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်မှုလည်း ကျဆင်းလာပါတယ်။
အထက်က ရေတွင်းတူးတဲ့လူလို စ, ပြီး တူးမိတဲ့ ရေတွင်းတစ်ခုကိုသာ ရေတွေ့သည်အထိ ပြီးစီးအောင် တူးမယ်။ ပြီးရင် နောက်တစ်တွင်း ဆက်ပြီး တူးမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့မှာ ရေထွက်နေတဲ့ ရေတွင်းပေါင်းများစွာ ပိုင်ဆိုင်နေပြီပေါ့။
အခုတော့ ရေမထွက်တဲ့တွင်းတွေ ဟိုမှာလည်း တစ်တွင်း၊ ဒီမှာလည်း တစ်တွင်းနဲ့ တွင်းတွေသာများနေပြီး ဘာမှ သောက်လို့မရ၊ သုံးလို့မရနဲ့ “အသုံးမကျတဲ့ ရေတွင်းပိုင်ရှင်တွေ” ဘဲ ဖြစ်နေရတော့တာပေါ့။
ကိုယ့်ဘဝကိုယ် ပြန်ပြီးသုံးသပ်ကြည့်လိုက်ရင် ကျွန်တော်တို့အဖြစ်ဟာ ရေမထွက်တဲ့ရေတွင်းတွေရဲ့ အလည်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင် မှိုင်တွေချနေရတဲ့ အဖြစ်မျူ ိးပါ။
ရေထွက်အောင်တူးသွားနိုင်သူတွေကတော့
သူတို့တူးထားတဲ့ ရေတွင်းထဲကရေတွေကို ပျော်ရွှင်စွာ သောက်သုံးနေကြတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်တော်တို့ကတော့ သူတို့ကို ငေးကြည့်နေရတယ်။
ကဲ ... မိတ်ဆွေ။
ခင်ဗျားလည်း လူ ... သူတို့လည်းလူ အတူတူပါဘဲဗျာ။ ဘာမှ ကွာခြားချက် မရှိပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့ တကယ်လိုအပ်နေတာကတော့ ရေတွင်းကိုပြီးစီးအောင် ဆက်မတူးကြတာပါဘဲ။
ကဲ ... ကနေ့ကစပြီး ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ ခင်ဗျားတူးလက်စ ရေတွင်းတွေထဲက ခင်ဗျားအတူးချင်ဆုံး ရေတွင်းတစ်တွင်းကို ပြန်ရွေးချယ်လိုက်ပြီးပြန်တူးကြရအောင်လား။ ရေထွက်သည့် တိုင်အောင်ပေါ့။
ကိုယ်တူးလိုက်တဲ့ ရေတွင်းက ရေထွက်လာတဲ့ အောင်မြင်မှု နဲ့၊ ကျေ နပ်ပီတိဖြစ်ရမှု တို့ကို ကျွန်တော်တို့ ခံစားရယူကြမယ်လေ။ “ငါ လုပ်နိုင်တယ်”၊ “ငါ စွမ်းဆောင်နိုင်တယ်” ဆိုတဲ့ယုံကြည်မှုတွေကို ကျွန်တော်တို့ဘဝမှာ ပြန်ပြီး တည်ဆောက်ယူကြမယ်။
ကျွန်တော်တို့ စိတ်ဓာတ်ခွန်အားတွေမွေးပြီး ပြန်ကြိုးစားကြရအောင်လား။ ကျွန်တော်တို့မှာ တူးလက်စ ရေတွင်းတစ်ခုမဟုတ် တစ်ခုကတော့ ကိုယ်စီ ရှိနေကြတာဘဲ မဟုတ်လား။ ဒီတော့ အခုဘဲ ... စ လိုက်ကြပါစို့။ အချိန်မနှောင်းသေးပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့ ရေတွင်း ပြန်တူးကြမယ်လေ။
________________________________
Credit : Original Writer
[Unicode]
ရတှေငျးပွနျတူးကွည့ျပါ
တဈခါက လူတဈယောကျဟာ သူ့ရဲ့ ယာတောမှာ ရလေိုလို့ ရတှေငျးတဈတှငျး တူးပါတယျ။ အတောငျ (၂၀)လောကျလညျး ရောကျရော လူလညျး တောျတောျကွီးကိုမောပနျးနပေါတယျ။ ဒါပမေယ့ျ ရတှေေ့မယ့ျ အရိပျအယောငျ အနံ့အသကျတောငျမှ မရသေးပါဘူး။
ဒါနဲ့ အမောဖွနေတေုနျး လူတဈယောကျရောကျလာပွီး ပွောပါတယျ။
“ခငျဗြားဗြာ ၊ ဒီလို ... နရောမှာ ရတှေငျးတူးလို့ ဘယျရတှေေ့မှာလဲ။ လာ ကြှနျတောျပွတဲ့နရောမှာသာတူးလိုကျ၊ အတောငျ (၂၀)မပွည့ျခငျ ရမေတှေ့ရငျ ကြုပျကို ပွောခငြျသလိုပွော” ဆိုပွီး နရောသဈတဈခုကို လိုကျပွပါတယျ။
အဲဒါနဲ့ အဲဒီလူပွတဲ့နရောမှာ သူ ဆကျပွီးတူးပါတယျ။ အတောငျ (၂၀)ကြောျ အစိတျလောကျရောကျလညျးရကေ မတှေ့ပါဘူး။ သူလညျး မောကလညျးမော ၊ စိတျကလညျး တောျတောျပကြျနပေါတော့တယျ။
အဲဒီတုနျး နောကျထပျ ဆရာတဈယောကျ ရောကျလာပွနျပါတယျ။ သူကလညျး ပွောတယျ ...
“ဟာ ... ဒီလူတှေ ရကွေောအကွောငျး ဘာမှ မသိဘဲနဲ့ လြှောကျပွောနကွေတာ၊ ဒုက်ခပါဘဲ၊ လာလာ ... ကြှနျတောျနောကျလိုကျခဲ့၊ ကြှနျတောျ ပွတဲ့နရောမှာသာတူးလိုကျ၊ အတောငျ (၂၀) နဲ့ အစိတျကွားလောကျမှာ ရတှေေ့ကို တှေ့ရမယျ” ဆိုပွီး နရောသဈတဈခုကို လိုကျပွ ပွနျပါတယျ။
ဒါနဲ့ သူလညျး “အငျး ဒီလူပွောတာတော့ ဟုတျဟနျတူတယျ။ နရောသဈကို တူးမှ ” ဆိုပွီး နရောသဈမှာ နောကျထပျရတှေငျးတဈတှငျး တူးပွနျပါတယျ။ ဟိုလူပွောသလို အတောငျ အစိတျကြောျပွီး (၃၀) နား ကပျလာတာတောငျ ရကေ အရိပျအငှေ့တောငျ မမွငျရပါဘူး။ လူကလညျး ဖတျဖတျမောနပေါပွီ။
ဒါနဲ့ သူလညျး အမောဖွရေငျး ထိုငျစဉျးစားတယျ။
“အငျး ... ပထမဆုံးတူးခဲ့တာ အတောငျ(၂၀) ၊ ဒုတိယတှငျးမှာ အတောငျ အစိတျ ၊ တတိယတှငျးမှာ အတောငျ(၃၀)နဲ့ ပေါငျးလိုကျရငျ ငါတူးခဲ့တာ အတောငျ(၇၀)တောငျကြောျနပေါကောလား”
“ငါ့ဟာငါ ဆကျတူးနရေငျ ဒီနယျမှာ အတောငျ (၆၀)ကြောျအောငျ တူးရတဲ့
ရတှေငျး ခပျရှားရှားရယျ။ သူမြားစကားနားယောငျပွီး ဟိုတှငျးတူး ၊ ဒီတှငျးတူးနဲ့
မောတာသာ အဖတျတငျတယျ၊ ငါ့တှငျးဘဲ ငါဆကျတူးတော့မယျ” ဆိုပွီး
သူ ပထမဆုံးတူးခဲ့တဲ့ တှငျးဆီပွနျသှားပွီး စိုကျလိုကျမတျတပျနဲ့ တူးလိုကျတာ အတောငျ (၄၀)ကြောျလောကျမှာ ရတှေငျးက အောငျသှားပွီး ရတှေေ့သှားပါတော့တယျ။
ကြှနျတောျတို့ဘဝမှာလညျး ဒီလိုဘဲ။ အစကတော့ အားကွိုးမာနျတကျနဲ့ စခဲ့ကွပမေယ့ျ တဈဝကျတဈပကြျရောကျခါမှ အကွောငျးအမြူ ိးမြူ ိးနဲ့ ရပျနားထားတဲ့ အလုပျတှေ ၊ စီမံကိနျးတှေ၊ ဘဝရညျမှနျးခကြျတှေ ဘယျလောကျတောငျမှ မြားခဲ့ပွီလဲ။
ကွီးမားတဲ့ ဘဝရညျမှနျးခကြျတှသောမက အတတျပညာတဈခု သငျယူတာ၊ သငျတနျးတဈခု တကျတာ၊ ကိုယျအလေးခြိနျခတြာ .... စတဲ့ ကိစ်စလေးတှအေပါအဝငျပေါ့။
ခငျဗြားတို့တော့ မသိဘူး ...
ကြှနျတော့ျမှာတော့ ဒီလိုကိစ်စတှေ မရမေတှကျနိုငျအောငျ မြားခဲ့လှပါပွီ။ ရလဒျကတော့ ဘာကိုမှ အောငျမွငျပွီးစီးအောငျ မလုပျနိုငျဘဲ သူလိုငါလို ဘဝမှာဘဲ ယောငျခြာခြာ ဖွဈနရေတာပါဘဲ။ ကိုယ့ျကိုယျကို ယုံကွညျမှုလညျး ကဆြငျးလာပါတယျ။
အထကျက ရတှေငျးတူးတဲ့လူလို စ, ပွီး တူးမိတဲ့ ရတှေငျးတဈခုကိုသာ ရတှေေ့သညျအထိ ပွီးစီးအောငျ တူးမယျ။ ပွီးရငျ နောကျတဈတှငျး ဆကျပွီး တူးမယျဆိုရငျ ကြှနျတောျတို့မှာ ရထှေကျနတေဲ့ ရတှေငျးပေါငျးမြားစှာ ပိုငျဆိုငျနပွေီပေါ့။
အခုတော့ ရမေထှကျတဲ့တှငျးတှေ ဟိုမှာလညျး တဈတှငျး၊ ဒီမှာလညျး တဈတှငျးနဲ့ တှငျးတှသောမြားနပွေီး ဘာမှ သောကျလို့မရ၊ သုံးလို့မရနဲ့ “အသုံးမကတြဲ့ ရတှေငျးပိုငျရှငျတှေ” ဘဲ ဖွဈနရေတော့တာပေါ့။
ကိုယ့ျဘဝကိုယျ ပွနျပွီးသုံးသပျကွည့ျလိုကျရငျ ကြှနျတောျတို့အဖွဈဟာ ရမေထှကျတဲ့ရတှေငျးတှရေဲ့ အလညျမှာ ငုတျတုတျထိုငျ မှိုငျတှခေနြရေတဲ့ အဖွဈမြူ ိးပါ။
ရထှေကျအောငျတူးသှားနိုငျသူတှကေတော့
သူတို့တူးထားတဲ့ ရတှေငျးထဲကရတှေကေို ပြောျရှှငျစှာ သောကျသုံးနကွေတဲ့ အခြိနျမှာ ကြှနျတောျတို့ကတော့ သူတို့ကို ငေးကွည့ျနရေတယျ။
ကဲ ... မိတျဆှေ။
ခငျဗြားလညျး လူ ... သူတို့လညျးလူ အတူတူပါဘဲဗြာ။ ဘာမှ ကှာခွားခကြျ မရှိပါဘူး။ ကြှနျတောျတို့ တကယျလိုအပျနတောကတော့ ရတှေငျးကိုပွီးစီးအောငျ ဆကျမတူးကွတာပါဘဲ။
ကဲ ... ကနေ့ကစပွီး ကြှနျတောျနဲ့အတူတူ ခငျဗြားတူးလကျစ ရတှေငျးတှထေဲက ခငျဗြားအတူးခငြျဆုံး ရတှေငျးတဈတှငျးကို ပွနျရှေးခယြျလိုကျပွီးပွနျတူးကွရအောငျလား။ ရထှေကျသည့ျ တိုငျအောငျပေါ့။
ကိုယျတူးလိုကျတဲ့ ရတှေငျးက ရထှေကျလာတဲ့ အောငျမွငျမှု နဲ့၊ ကြေ နပျပီတိဖွဈရမှု တို့ကို ကြှနျတောျတို့ ခံစားရယူကွမယျလေ။ “ငါ လုပျနိုငျတယျ”၊ “ငါ စှမျးဆောငျနိုငျတယျ” ဆိုတဲ့ယုံကွညျမှုတှကေို ကြှနျတောျတို့ဘဝမှာ ပွနျပွီး တညျဆောကျယူကွမယျ။
ကြှနျတောျတို့ စိတျဓာတျခှနျအားတှမှေေးပွီး ပွနျကွိုးစားကွရအောငျလား။ ကြှနျတောျတို့မှာ တူးလကျစ ရတှေငျးတဈခုမဟုတျ တဈခုကတော့ ကိုယျစီ ရှိနကွေတာဘဲ မဟုတျလား။ ဒီတော့ အခုဘဲ ... စ လိုကျကွပါစို့။ အခြိနျမနှောငျးသေးပါဘူး။ ကြှနျတောျတို့ ရတှေငျး ပွနျတူးကွမယျလေ။
________________________________
Credit : Original Writer
