တစ္ခါတုန္းက လူတစ္ေယာက္ဟာ သေဘၤာေမွာက္ျပီး ကြ်န္းတစ္ကြ်န္းေပၚမွာ ေသာင္တင္ေနခဲ့ ပါတယ္။ သူဟာ ေန႔တုိင္းပဲ သူကိုကယ္မယ့္သူေရာက္လာဖို႔ ဆုေတာင္းေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ သူ႔ကို ကူညီမယ့္သူ တစ္ေယာက္မွ ေရာက္မလာခဲ့ပါဘူး။
သူဟာ လေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ့အထိ ၿဖစ္သလိုပဲ ကြ်န္းအနားမွာရွိတဲ့ စားစရာေလးေတြကို ရွာေဖြ စားေသာက္ ေနထုိင္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူရွာေဖြထားတဲ့ လိုအပ္တဲ့ အသံုးအေဆာင္ေလးေတြကို သူ႔ရဲ႕ ယာယီတဲေလးထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူအမဲလိုက္ျပီးျပန္အလာ သူ႔တဲေလး မီးေလာင္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြလည္း အားလံုး မီးထဲပါသြားတာေတြ႔လိုက္ရတယ္။ သ႔ူမွာက်န္ခ့ဲတာ ဆိုလို႔ ေက်ာေပၚ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးပဲရွိပါေတာ့တယ္။ ပထမေတာ့ သူအရမ္း အ့ံအားသင့္ ၿပီး ေၾကာင္ေနခဲ့တယ္။ နည္းနည္းလည္းၾကာေရာ ေဒါသေတြထြက္လာျပီး “ဘုရားသခင္က လူသားေတြ ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနတာဆို။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုက်ေတာ့ ဘာလို႔ဒီလို ကံေတြဆိုးေနရလဲ ေျပာပါအံုး။ ကူကယ္ရာ မဲ့တဲ့ ဘဝကေန အခုဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့ပိုင္ဆိုင္သမွ် ေလးေတြေတာင္ မီးထဲပါသြားျပီ။ ကြ်န္ေတ္ာ့က်မွ ဘာလို႔အျငိဳးတစ္ၾကီးနဲ႔ ဒီလိုျဖစ္ေစရတာလဲ” ဆိုျပီး ေအာ္ဟစ္ေနေတာ့တယ္။
သူငိုေၾကြးေနတုန္းမွာပဲ သူ႔ဆီကို သေဘၤာတစ္စီး ဆုိက္ဆုိက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာတာကို ေတ႔ြလိုက္ရ တယ္။ ကပၸတိန္ၾကီးက သူ႔ကို ကယ္ဆယ္ခဲ့ျပီး ျမိဳ႕ဆီကို ျပန္ေမာင္းႏွင္သြားပါတယ္။ သူလည္း သူ႔ကံၾကမၼာ ကို ဘယ္လိုမွ မယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကပၸတိန္ၾကီးကို “ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ဘယ္လို ရွာေတြ႔ခဲ့ တာလဲ” လို႔ ေမးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ကပၸတိန္ၾကီးက က်ဳပ္တို႔က ဒီသမုဒၵရာကို ျဖတ္ျပီး ဟိုဘက္ႏိုင္ငံကို သြားဖို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘက္က မီးခိုးတန္းၾကီး တက္လာတာျမင္ျပီး ဘာျဖစ္တာပါလိမ့္ဆို ၾကည့္ရင္း ခင္ဗ်ားကို ေတြ႔တာပါပဲ” ဆိုျပီး ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အဆိုးေတြျဖစ္လာတိုင္း အဆိုးကံၾကမၼာထဲေရာက္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ေတြးမထားသင့္ပါဘူး။ ဒီလိုအဆိုးေတြကေနလည္း ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ရလာဒ္ေတြ ၿဖစ္လာတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဆိုးေတြၾကံဳလာတာနဲ႔ အျပစ္ထိုင္တင္ေနမွာထက္ ၾကံဳလာသမွ် အေျခအေနေတြကို ကိုယ့္ဘက္က အေကာင္းဆံုး တုန္႔ျပန္ဖို႔ပဲ လိုအပ္တာပါ။
သူဟာ လေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ့အထိ ၿဖစ္သလိုပဲ ကြ်န္းအနားမွာရွိတဲ့ စားစရာေလးေတြကို ရွာေဖြ စားေသာက္ ေနထုိင္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူရွာေဖြထားတဲ့ လိုအပ္တဲ့ အသံုးအေဆာင္ေလးေတြကို သူ႔ရဲ႕ ယာယီတဲေလးထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူအမဲလိုက္ျပီးျပန္အလာ သူ႔တဲေလး မီးေလာင္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
သူပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြလည္း အားလံုး မီးထဲပါသြားတာေတြ႔လိုက္ရတယ္။ သ႔ူမွာက်န္ခ့ဲတာ ဆိုလို႔ ေက်ာေပၚ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးပဲရွိပါေတာ့တယ္။ ပထမေတာ့ သူအရမ္း အ့ံအားသင့္ ၿပီး ေၾကာင္ေနခဲ့တယ္။ နည္းနည္းလည္းၾကာေရာ ေဒါသေတြထြက္လာျပီး “ဘုရားသခင္က လူသားေတြ ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနတာဆို။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုက်ေတာ့ ဘာလို႔ဒီလို ကံေတြဆိုးေနရလဲ ေျပာပါအံုး။ ကူကယ္ရာ မဲ့တဲ့ ဘဝကေန အခုဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့ပိုင္ဆိုင္သမွ် ေလးေတြေတာင္ မီးထဲပါသြားျပီ။ ကြ်န္ေတ္ာ့က်မွ ဘာလို႔အျငိဳးတစ္ၾကီးနဲ႔ ဒီလိုျဖစ္ေစရတာလဲ” ဆိုျပီး ေအာ္ဟစ္ေနေတာ့တယ္။
သူငိုေၾကြးေနတုန္းမွာပဲ သူ႔ဆီကို သေဘၤာတစ္စီး ဆုိက္ဆုိက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာတာကို ေတ႔ြလိုက္ရ တယ္။ ကပၸတိန္ၾကီးက သူ႔ကို ကယ္ဆယ္ခဲ့ျပီး ျမိဳ႕ဆီကို ျပန္ေမာင္းႏွင္သြားပါတယ္။ သူလည္း သူ႔ကံၾကမၼာ ကို ဘယ္လိုမွ မယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကပၸတိန္ၾကီးကို “ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ဘယ္လို ရွာေတြ႔ခဲ့ တာလဲ” လို႔ ေမးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ကပၸတိန္ၾကီးက က်ဳပ္တို႔က ဒီသမုဒၵရာကို ျဖတ္ျပီး ဟိုဘက္ႏိုင္ငံကို သြားဖို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘက္က မီးခိုးတန္းၾကီး တက္လာတာျမင္ျပီး ဘာျဖစ္တာပါလိမ့္ဆို ၾကည့္ရင္း ခင္ဗ်ားကို ေတြ႔တာပါပဲ” ဆိုျပီး ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အဆိုးေတြျဖစ္လာတိုင္း အဆိုးကံၾကမၼာထဲေရာက္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ေတြးမထားသင့္ပါဘူး။ ဒီလိုအဆိုးေတြကေနလည္း ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ ရလာဒ္ေတြ ၿဖစ္လာတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဆိုးေတြၾကံဳလာတာနဲ႔ အျပစ္ထိုင္တင္ေနမွာထက္ ၾကံဳလာသမွ် အေျခအေနေတြကို ကိုယ့္ဘက္က အေကာင္းဆံုး တုန္႔ျပန္ဖို႔ပဲ လိုအပ္တာပါ။
ဂႏၲဝင္ မဂၢဇင္း
